Koncepcja metody fizjoterapeutycznej NDT-Bobath (ang. Neurodevelopmental Treatment Bobath) powstała  w latach czterdziestych XXw. w Londynie. Opracowana przez małżeństwo fizjoterapeutki Berty i neurologa Karela Bobathów, znalazła swoje wykorzystanie przede wszystkim w rehabilitacji osób, których urazy neurologiczne powstały w wyniku działań związanych z drugą woją światową. Swoją aktualną formę zawdzięcza głównie współpracy szwajcarskiej specjalistki z zakresu pediatrii Elsbeth Koeng oraz fizjoterapeutki Mary Quinton, pracującej w londyńskim ośrodku Bobath założonym przez wspomniane już małżeństwo Berty i Karela. Elsbeth i Mary rozwinęły koncepcję Bobath doprowadzając ją do formy jaką ma ona dzisiaj czyli leczenia neurorozwojowego z naciskiem na fizjoterapię dzieci. W szczególności wcześniaków i niemowląt.

Podstawowym założeniem metody NDT-Bobath jest zapewnienie dziecku, u którego doszło do uszkodzenia Ośrodkowego Układu Nerwowego, możliwie jak najbardziej wszechstronnego, osiągalnego stopnia rozwoju psychicznego i fizycznego. Celem nadrzędnym jest maksymalizacja stopnia niezależności życiowej, jaką dziecko będzie w stanie uzyskać oraz wykorzystanie właściwości uszkodzonego układu nerwowego w najszerszym, możliwym spektrum.

Główne wytyczne metody NDT-Bobath to m.in.:

• praca nad normalizowaniem napięcia mięśniowego
• powstrzymywanie odruchów nieprawidłowych
• utrwalanie wyćwiczonych ruchów (możliwie najbardziej prawidłowych), poprzez wykorzystanie ich w codziennych czynnościach takich jak pielęgnacja, noszenie, karmienie, zabawa.

Ważną różnicą pomiędzy metodami MEDEK i NDT-Bobath jest rola motywacji i aktywnego udziału dziecka w ćwiczeniach. O ile w przypadku metody MEDEK chęć współpracy dziecka z fizjoterapeutą podczas terapii jest ważnym, ale nie decydującym czynnikiem, o tyle w przypadku metody Bobath zależy nam na jak największym skupieniu i aktywnym udziale małego pacjenta. Wspólnym czynnikiem MEDEKa i NDT-Bobath jest ogromny nacisk na konieczność indywidualizacji podejścia fizjoterapeuty, uwzględnienie czynników takich jak zmęczenie, stres, możliwości psychiczne i fizyczne dziecka. Zapewnienie mu wysokiego poczucia bezpieczeństwa i spokoju już na wstępnym etapie zajęć następnie utrzymanie go w trakcie ich trwania pozwala zredukować ilość czasu „przepłakanego”. Gdy Państwa pociecha płacze, boi się, automatycznie wraz z jej koncentracją spada chęć współpracy z terapeutą. Zarówno w przypadku terapii metodą MEDEK jak i w NDT-Bobath kluczowym elementem, decydującym o dynamice postępów i skuteczności jest systematyczna praca rodziców, opiekunów z dzieckiem w warunkach domowych.

Metodę NDT-Bobath zaleca się dla dzieci:

• u których jest stwierdzony nieprawidłowy (opóźniony lub nieharmonijny) rozwój ruchowy
• z chorobami/ schorzeniami ze strony centralnego układu nerwowego (mózgowe porażenie, udary, wodogłowie, rozszczepy kręgosłupa)
• przy nieprawidłowym napięciu mięśniowym (podwyższonym lub obniżonym)
• przy asymetrii funkcjonalnej oraz ułożeniu asymetrycznym
• które urodziły się przedwcześnie
• z chorobami i zespołami genetycznymi